Η Ρομπ έχει μια φαινομενικά φυσιολογική ζωή. Ζει με τον σύζυγο και τις δύο κόρες τους, Κάλι και Άννι, σε ένα όμορφο σπίτι στα προάστια. Πίσω από τις κλειστές πόρτες όμως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, η σχέση με τον σύζυγό της είναι περίπλοκη, σχεδόν εχθρική, όμως αυτό που ανησυχεί πραγματικά τη Ρομπ είναι η μεγαλύτερη κόρη της, η Κάλι.
Η Κάλι συμπεριφέρεται περίεργα, συλλέγει οστά ζώων και μιλάει σε ανθρώπους που δεν είναι πραγματικοί. Η Ρομπ αναγνωρίζει κάτι σκοτεινό στην κόρη της και ύστερα από ένα περιστατικό με τη μικρότερη αδερφή της, αποφασίζει να πάει με την Κάλι στο Σαντάιαλ, το σπίτι στο οποίο μεγάλωσε βαθιά μέσα στην έρημο Μοχάβε. Από εκεί η ιστορία παίρνει άλλη τροπή.
Η αφήγηση χωρίζεται ανάμεσα στο παρόν και στο παρελθόν όπου βλέπουμε τον τρόπο που μεγάλωσε η Ρομπ μέσα σε πολύ ιδιαίτερες συνθήκες και τις σχέσεις με τα άλλα μέλη της οικογένειάς της. Επίσης υπάρχει και μια άλλη ιστορία, ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο το οποίο γράφει η Ρομπ. Για να είμαι ειλικρινής το συγκεκριμένο στοιχείο το βρήκα λίγο κουραστικό και δεν κατάλαβα για ποιον λόγο υπήρχε.
Το Σαντάιαλ είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο, με αρκετά στοιχεία θρίλερ και τρόμου, που παίζει με το μυαλό του αναγνώστη. Έχει δύσκολες σκηνές αφού ένα μέρος του αναφέρεται σε πειράματα που έγιναν σε ζώα. Βασικό ρόλο επίσης παίζει και η δυναμική ανάμεσα στους χαρακτήρες και καταπιάνεται με θέματα που αφορούν την ηθική, τις τοξικές σχέσεις, βίαιες συμπεριφορές και στο κατά πόσο τα γονίδια και το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε διαμορφώνουν τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου.
Όλο το βιβλίο έχει μια παράξενη ατμόσφαιρα, αρκετά σκοτεινή. Βλέπεις ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά και περιμένεις ότι κάτι θα συμβεί χωρίς όμως να μπορείς να φανταστείς τι θα είναι αυτό.
Δεν ξέρω αν το Σαντάιαλ είναι ένα βιβλίο τρόμου, θρίλερ ή κοινωνικό. Μάλλον είναι όλα αυτά μαζί. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα σας αφήσει αδιάφορους αν επιλέξετε να το διαβάσετε. Προσωπικά αυτό που ξεχώρισα είναι το ωραίο στιλ γραφής και οι μοναδικοί χαρακτήρες.
Kiss the reader 